Spectaculaire thriller voor fans van Joël Dicker en A.J.Finn
Florence Darrow heeft een slechtbetaalde baan bij een uitgeverij, en droomt ervan ooit een bestseller te schrijven. Toevalligerwijs krijgt ze de kans om de assistent te worden van de wereldberoemde en geheimzinnige schrijver Maud Dixon. Voor Florence is dit een droom die uitkomt. Eenmaal aan het werk ontdekt ze dat Maud Dixon een pseudoniem is van Helen Wilcox, een jonge vrouw tegen wie ze al snel opkijkt. Florence is vereerd als Helen haar vraagt om samen naar Marokko te reizen voor de research van haar nieuwe boek. De eerste dagen in Marokko zijn betoverend, en Florence kan haar geluk niet op. Maar dan wordt ze wakker in het ziekenhuis. De artsen noemen haar Helen Wilcox en zeggen dat ze een auto-ongeluk heeft gehad. Florence kan zich er niets van herinneren, en Helen lijkt volledig van de aardbodem verdwenen. Florence twijfelt heel even, maar maakt dan een keuze. Ze besluit om het leven van Helen Wilcox over te nemen, en daarmee ook haar wereldberoemde pseudoniem Maud Dixon…
| ISBN: | 9789403129112 |
| NUR: | 305 |
| Type: | E-book |
| Auteur(s): | Alexandra Andrews |
| Vertaler: | Hi-en Montijn |
| Prijs: | 9,99 |
| Aantal pagina's: | 304 |
| Uitgever: | Cargo |
| Verschijningsdatum: | 15-07-2021 |
Alexandra Andrews heeft gewerkt als journalist, redacteur en copywriter in New York en Parijs. Wie is Maud Dixon? is haar debuut en zal wereldwijd in vertaling verschijnen. De filmrechten zijn al verkocht aan de makers van de Fast & Furious- en Spiderman-films.
Semat, Marokko
‘Madame Wiel-kok?’
Haar linkerooglid scheurde zich moeizaam los en in de spleet stroomde warm geel licht. Door haar gezichtsveld liep een wazige figuur in het wit. Ze sloot haar oog.
‘Madame Wiel-kok?’
Ergens vandaan klonk een schril gepiep. Ditmaal dwong ze zich beide ogen te openen. Ze lag in een ongemakkelijk bed met aan weerszijden twee vieze gordijnen.
‘Madame Wiel-kok?’
Ze draaide met moeite haar hoofd. Een man in wat er als een militair uniform uitzag, zat op een naast het bed geschoven stoel en keek haar, voorover op zijn dijen steunend, indringend aan. Zijn gezicht had de bolle, gladde rondingen van een babypop. Hij glimlachte niet.
‘Madame Wiel-kok,’ zei hij voor de vierde maal.
‘Helen?’ vroeg ze met een onvaste stem.
‘Helen.’ Hij knikte. ‘Weet u waar u bent?’
Ze keek om zich heen. ‘Ziekenhuis?’
‘Inderdaad. U hebt een heel speciale avond achter de rug.’
‘Een heel speciale avond?’
‘Een heel speciale avond.’
Ze liet een onwillekeurig lachje horen. De man fronste zijn wenkbrauwen, zichtbaar geïrriteerd. Toen ging het gordijn aan haar linkerkant met een zwaai open. Beiden draaiden hun hoofd om. Er stapte een vrouw in een witte jas en met een witte hoofddoek om naar binnen. Een verpleegster? Vriendelijk glimlachend boog ze zich over het bed. Ze zei iets in een vreemde taal en streek de dunne deken glad.
Daarna wendde ze zich tot de man naast het bed en sprak hem op een scherpere toon toe. Hij stond op en hield sussend
zijn handpalmen voor zich uit. Met een koele glimlach trok
hij het gordijn opzij en verdween.
De jonge vrouw in het bed draaide zich om naar de verpleegster, maar ook die liep net weg.
‘Wacht,’ riep ze hees. Maar of de verpleegster hoorde haar niet of ze schonk geen aandacht aan haar.
Ze was alleen.
Ze vestigde haar blik op het plafond. Dat zat onder de bruine waterspikkels. Ze probeerde zich omhoog te drukken in zitpositie maar werd, merkte ze, gehinderd door een gipsverband om haar linkerpols. Op dat moment ontdekte ze dat ze pijn had. Overal.
