Rebecca Serle
Rebecca Serle woont en werkt in New York en Los Angeles. Ze schrijft voor succesvolle televisieseries en heeft al meerdere ya-romans op haar naam staan. Over vijf jaar is haar grote doorbraak en werd gelijk wereldwijd een bestseller.
Over vijf jaar
Een liefdesverhaal. Maar dan anders.
Een liefdesverhaal zoals je nog niet eerder hebt gelezen
E-book:
9,99
Op voorraad
Voor 20:00 besteld, morgen in huis
Synopsis
Samenvatting
Advocate Dannie Kohan durft wel te voorspellen hoe haar leven er over vijf jaar uit zal zien. Ze heeft net een succesvol sollicitatiegesprek gehad voor haar droombaan en diezelfde dag vraagt haar vriend haar ten huwelijk. Ze valt ’s avonds dan ook volkomen gelukkig in slaap. Maar die nacht droomt ze dat ze wakker wordt in een ander appartement, met een andere ring om haar vinger en naast een compleet andere man. De televisie staat aan en ze ziet de datum. Het is dezelfde nacht, 15 december, maar dan in 2025. Vijf jaar later. Het is maar een droom, denkt Dannie, en ze doet haar best om hem te vergeten. Totdat ze vierenhalf jaar later de nieuwe vriend van haar beste vriendin ontmoet. Het is de man uit haar droom, ze weet het zeker. Over vijf jaar is een liefdesverhaal, boordevol geluk en hartzeer. Maar het is zeker niet een liefdesverhaal zoals je dat denkt te kennen.
Specificaties
| ISBN: | 9789403129013 |
| NUR: | 302 |
| Type: | E-book |
| Auteur(s): | Rebecca Serle |
| Vertaler: | Hi-en Montijn |
| Prijs: | 9,99 |
| Aantal pagina's: | 240 |
| Uitgever: | Cargo |
| Verschijningsdatum: | 11-03-2021 |
Over de auteur
Leesfragment
HOOFDSTUK EEN
Vijfentwintig. Tot zover tel ik elke ochtend voordat ik mijn ogen opendoe. Het is een meditatieve, kalmerende manier die het brein helpt geheugen, focus en aandacht te reguleren, maar de echte reden waarom ik dat doe is dat het zo lang duurt voordat mijn vriend, David, naast me opstaat, het koffiezetapparaat aanzet en ik de bonen ruik.
Zesendertig. Zoveel minuten doe ik erover om mijn tanden te poetsen, te douchen, toner, serum, crème, make-up op mijn gezicht te doen en een pak aan te trekken om naar mijn werk te gaan. Als ik mijn haar was, worden het er drieënveertig.
Achttien. Dat is in minuten de tijd die het me kost om van ons appartement in Murray Hill naar mijn werk op East Forty-Seventh Street te lopen, waar het juridisch kantoor van Sutter, Boyt and Barn gevestigd is.
Vierentwintig. Zoveel maanden moet je volgens mij iemand daten voordat je bij hem intrekt.
Achtentwintig. De juiste leeftijd om je te verloven.
Dertig. De juiste leeftijd om te trouwen.
Ik heet Dannie Kohan. En ik geloof in leven via getallen.
‘Hartelijk gefeliciteerd met je sollicitatiedag,’ zegt David, als ik de keuken binnenkom. Vandaag. 15 december. Ik heb een badjas aan, haar opgedraaid in een handdoek. Hij loopt nog in pyjama en voor iemand die de dertig nog niet is gepasseerd is zijn haar al behoorlijk peper en zout, maar ik vind het wel mooi. Het geeft hem iets voornaams, vooral als hij een bril draagt, wat hij vaak doet.
‘Dank je,’ zeg ik. Ik sla mijn armen om hem heen, kus zijn hals en dan zijn lippen. Ik heb mijn tanden al gepoetst, maar David heeft nooit een ochtendadem. Nooit. Toen we begonnen te daten, dacht ik dat hij eerder opstond dan ik om wat
mondwater te sproeien, maar toen we samen gingen wonen besefte ik dat het zijn natuurlijke conditie is. Zo wordt hij wakker. Dat kan van mij niet gezegd worden.
‘De koffie is klaar.’
Hij kijkt door dichtgeknepen ogen naar me, en mijn hart slaat over bij de aanblik van zijn gezicht dat helemaal rimpelt in een poging te focussen terwijl hij zijn lenzen nog niet in heeft.
Hij pakt een kopje en schenkt in. Ik loop naar de koelkast en als hij me de kop aangeeft, doe ik er een scheut creamer bij. Coffee mate, hazelnoot. Volgens David is het heiligschennis maar hij koopt het om me mijn zin te geven. Zo’n soort man is hij. Kritisch, en toegeeflijk.
